- ομόθρους
- ὁμόθρους, -ουν και -οος, -οον (Α)αυτός που ηχεί μαζί.[ΕΤΥΜΟΛ. < ομ(ο)-* + θροῦς «θόρυβος» (πρβλ. κακό-θρους)].
Dictionary of Greek. 2013.
ομόθρους
Look at other dictionaries:
ομ(ο)- — [ΑΜ ὁμ(ο) ] α συνθετικό πολλών λέξεων όλων τών περιόδων τής Ελληνικής, που ανάγεται στο επίθ. ὁμός και δηλώνει ότι: α) κάτι γίνεται μαζί, ταυτοχρόνως με κάτι άλλο (πρβλ. ομο βλαστώ, ομο βροντία, ομό δουπος, ομό ζευκτος, ομο θαμνώ) β) το δηλούμενο … Dictionary of Greek
